Sinds ecoloog Chris McBride in 1975 twee witte leeuwen ontdekte in het wildpark Timbavati, is er twijfel geweest of deze genetisch afwijkende leeuwen wel zelfstandig zouden kunnen overleven. Het werd als vanzelf aangenomen dat de witte kleur te weinig beschutting zou bieden om succesvol te kunnen jagen. Dit is echter nooit wetenschappelijk vastgesteld. In april van dit jaar zijn twee nieuwe witte leeuwen geboren in Pumba Game Reserve en eerder deze maand is een wit welpje gefotografeerd in Klaserie Private Nature Reserve. De conclusie is gerechtvaardigd dat het goed gaat met de witte leeuw.De witte leeuw is geen albinoleeuw. Bij deze genetische afwijking ontbreekt alle pigment en heeft het dier geen rode ogen. De spookachtige verschijning van de dieren met de witte wacht, heeft van oudsher geleid tot mythische verhalen en verering van deze dieren. Na het uitkomen van het boek The White Lions of Timbavati van Chris McBride raakten witte leeuwen populair bij dierentuinen. Nog steeds komen daar de meeste witte leeuwen voor. Vanuit dierentuinen en vanuit Timbavati zijn ook enkele exemplaren opnieuw uitgezet in particuliere wildparken. Pumba GR is hier een voorbeeld van. Timbavati PGR is een wildpark dat grenst aan Klaserie PNR en aan het Kruger NP. Deze gebieden worden niet gescheiden door hekken. Dit heeft tot gevolg dat de leeuwen met aanleg voor de pigmentafwijking de ene keer in het ene gebied en dan weer in het andere gebied opduiken. Gesteld kan worden dat deze genen in ieder geval al 35 jaar doorgegeven worden in deze Zuid-Afrikaanse wildernis. De witte leeuw lijkt dan ook alleszins kans te hebben om langdurig te overleven.
